Gömlek

Belki küçük enstantaneler alırdım sana marketteki şarküteriden,belki de hiç gereği yoktu dersin. Kasadan geçireceğim bir duam bir litre benzinim bile yok!! Bilmem sen buna ne dersin? İçin için çekiliyorum mağaralarıma. Aynı poşetin içinde bir adem elması,iki polis, üç dersem çık,yok dersen dola beni buğularina. Zira bir kenti terketme fikri beliriyor akşam ezanlarında sık sık bu ara..Kafiyelerimde boğuluyorum.. Ve bir fikrin üstesinden gelip uyuyorum..Her şey bu gömleğin üzerinde..Affetmeye çalıştığım insanlar, çocukluğum, kırmızıdan söz alan günlerim, o şirin klozetin içindeki mavi yeşil alglerim..Bulvarın akabinde cadde üzerinde bağlanıyor kıta ve buna mutabık gözlerin..Ölmek için yaratılan kanser hatta hemoglobin..Hepsi,hepsi bu gömleğin üzerinde..Maksat birçok şeyi düşünmemekte mesela!! Omzumda yaşlanan omuz ve yanaklarinda sonuç bulan karekökteydi mesele.. Bir tek bunun hatrına icat edilmeliydi fen bilgisi çünkü ayrı kaldığımız saat dilimlerinde hiç reçel sürülmeyecekti.. Onlarsa hala kendilerini titreten bu soğuğun balkonlardan değilde balkanlardan girdiğini iddaa edecekti.. Her şey o gömleğin üzerinde.. Ya ters çevirip yine giyecekti ya kelimelerimin ışıklarını kapatıp öyle gidecekti..

-Kahveniz nasıl olsun babacım?

+Mesafeli olsun yavrucum..