Ecza..

İsa'dan günümüze kadar değişen pek bir şey yok. Duvara geyik resmi yerine "go home yankee" yazmaktan başka..Çağ mağ değişmedi anlayacağınız..Apartmanın dışından sarkan merdiven benim için kurulmuşken;neden asansörde yüzünü saklayarak yüreğini sökmek ister ki insan? Tırnaklarım olabildiğince kısayken; göğüs kafesimi nasıl açmayı başardım bu kadar en ufak bir fikrim bile yok.. Yine de hala en geniş meydanda üzerime şiir döküp kendimi yakma derdindeyim.. Çağ gibi bende değişmedim anlayacağın..Herkes gibi doğduğum yerdeyim..Merdivenleri kullananların kendilerini garip bir magneto zannettikleri tuhaf bir coğrafyada bir kadınla karşılaşmıştım çünkü.

Tatlıcılardan ısrarla onu istiyorum bu aralar..Rengi yağmur kadar adil..Ufak bir uyuşturucu kadar sarışın olduğundan da bahsetmiştim bir zamanlar..

Kendisini şarkı olarak tanıdığım bir cümle,hayati bir slogan oluverdi bende.. Ecza çaresiz!! Kaç masal anlatırsam anlatayım uyumayacağa benziyor..Çağ da değişmiyor,devir de değişmiyor,ben de değişmiyorum işte.. Çünkü bir zaman sonra beni seveceği yazıyor yerel meclislerimde.. Kimsenin bilmediği şiirleri sır gibi saklıyorum..Bildiğimi okumaya devam ediyorum.. Aralıklarla yağmur yağıyorum..Ve pek tabi imla kurallarına uymadığım gibi; bu pantolonu da deli gömleğime uyduramıyorum..