Kovanın içinde iki bardak suda mutlu mesut yaşayacağını sananlar ya da sanmayanlar.. İşte bütün mesele bu!

Dondurmacıların turistlere yaptığı el şakalarına çok güler ama kendime yapılınca bozulurdum.. Mahallede herkes ip atlar,maç yapar,gazoz kapağı oynar; ben inşaatın ikinci katından aşağıdaki kumun üzerine atlamalı oyunlar oynardım...

Bunları neden anlatıyorum bilmiyorum...

Siniri alınmış bir et parçası gibi satılmaya hazırlanıyor öfkem.

Pazar'ın ertesini görebildiğimi sanıyordum.. Yıldızları topladığım gibi güneşi de toplayabildiğimi..İki apartman öteden yükselen kahkahayı dahi bastırabiliyordum.. Bütün sorunları mikrodalgadan gelen "yemek ısındı"sesiyle yenebiliyordum..Tam da ıhlamur gibi kokuyor,nurofen gibi yürüyordum.. 

Şimdi gamzesine öpücük kondurulan bir terörist gibi bakıyorum hayata..Bir daha asla diyenlerin uğradığı alfabe çatlıyor, boynumuza salınan urganlar teker teker sıkılıyor..Mecbur sanılan yollar arşınlanıyor ve beyaz eşyaya bile iki yıl biçilen şeyler  satın alınıyor. 

Can yanacak...

Söylenen her sözden sonra,işitilen her şeyden sonra can yanacaksa da umrunda olmayacak kimsenin..Ve diploma ile değil kadro ile ölçülecek..

Her tacizden sonra eriyen erk ; ek olarak eklenecek yol kenarındaki dağlardan akan lağım kıyılarına... Teoriden geçip en sarhoş gecenin ardından gelen baş ağrısı gibi ve tekrar tekrar eklenerek devam edecek "bir şiirden geçerken kadın değiştirilmez" farkındalığı.. Bugün yerleşik hayata geçiyorum..Gönül işleriyle devlet işlerini birbirinden ayırıyorum..Televizyon kanalından sıcak denizlere iniyorum.. Sevmeyi öyle hak ediyorum..

Öyle garanti altına alıyorum..

Ve bunları niye anlattığımı da bilmiyorum...