oksijen

Senin gülüşünle eriyen sol omzumdaki dumanı..

Vapurların üstüne ters koydular..

Böyle özene bezene yazdığım için bil ki..

Beni içeri ,seni dışarı alacaklar..

Belki de elimize bi tutanak tutuşturacaklar..

Olsun..

Elma dersem pahalı olacak..

Ekmek dersem zaten bulunmayacak..

Yani anlayacağın sevdiğim..

Tüm sihirli kelimerim işlevsiz kalacak..

Onlar ki..

Bugün edebiyatı yasaklamış bile olsalar..

Bigudi takanları da hatta..

Ve sekizinden gün almış çocukları bize düşman varsaysalar..

Seni sevmemi engelleyebilecekler mi sanıyorlar?

Sen işte tam böyle anlarda..

Ben sarman sigaramla lanetli köşe gönderini rahmetli ederken..

Beni ikinci sarıdan çıkar...

Kumral saçlarında kapaklandır mutlaka..

Çünkü içimizde büyüttüğümüz kavgalar hâlâ kasım..

Bu yüzden ellerimizi daha fazla kaldırmadan bir askılığa..

Gözlerimiz gibi dolmadan asmamız lazım..

İşte duyulmamış raks isteklerimiz bir fil kadar ağır..

O lüks zafer ile çizilen ellerimizi boynumuzdan..

Şehri kurtarmış gibi yapıp bankın kenarında..

Yerin kulağı olmuşken sağır..

Sen kendi aynalarında kır beni mutlaka..

Kendi soğuklarında depolandır..