Gelen evrak,giden hayat,geçen zaman..

Akşam olunca evin penceresinden bile dışarı bakmadığımı farkettim. Gökyüzü yorganı güzelce serdi üzerine gören olsa çatlayacak. Ona rağmen iki kişilik kırmızı koltuğum,hazır yiyecekler ve yeni aldığım kitaplar beynimi yiyecek şekilde ve çoğu kez aynı pozisyonda buluyorum kendimi. Buranin en kötü yanı Akşehir gölüne yakın yerlerden çıkıp çıkıp gelen koca sivrisinekler. Bir gecede kaç tane ayıkladığımı bile hatırlamıyorum. Yan dairemde oturan komşum sürekli telefonla konuşuyor.. Hakkında bildiğim tek şey berbat şarkılar dinlediği..İşten çıkmanın en güzel yanı ise her akşam yaşlı amcalar ile evimin hemen altındaki kahvehanede "eskiden buralar üzüm bağıydı" muhabbetleri. Ne varsa onlarda var. İki saat falan yanlarında dinlenip çekiliyorum yine kendi köhne yaşam alanima. Sabahları hayatıma bir şekilde girdikleri için tiksindigim mesai arkadaslari ile yapmacık yapmacık takılıyorum. Gelen evrak, giden hayat, geçen zaman.. Elimin üzerindeki yaralar geçmis mi diye kontrol eden bir annem bile yok yanimda artık bir zamanlar sürekli öflediğim.. Yürüyüşe çıkmamla bitmesi bir oluyor bu şehrin.

Yine de güzel yanları da yok değil. Mesela  şu an tam yağmurun cama vurması oturduğum kafenin.. Ürperen yüreğimin yanında nargilenin iyi gitmesi mesela..Bu satırları bugün hayatımda ilk defa uğradığım sabotajin etkisiyle de yazmiyorum üstelik ama yine de bir kasvet yapıştı üzerime nicedir. Bir şarkı olsaydım ama kesin redd yazardı beni. Bundan eminim işte. 0-0 biten lecce- Cagliari maçının banttan tekrarını izliyen insan ne hissediyorsa aynını hissediyorum işte...

İnsanlar kötü ,insanlar hiç uçurtmanın kuyruğunu okumamış, hiç süt kokan taze bebek sevmemiş kadar kötü. Yine de yağmurlar güzel..Yine de okunası onlarca kitap güzel..Bunları üreten nice insanlar iyiki yaşamış demek güzel yine de..

Gerisi gelen evrak,giden hayat,geçen zaman..

Gerisi boş..